Polderplon-zen

Ik loop de snelweg onderdoor en laat het geluid van de auto’s achter me. Over het bruggetje stap ik meteen de natuur in. In de eerste plaats doordat ik goed moet kijken waar ik loop vanwege de hoeveelheid ganzenpoep op het pad.
De wind is gunstig, de snelweg hoor ik vandaag nauwelijks en de geluiden van de weidevogels nemen me verder de polder in. De zon kijkt verlegen mee over het wateroppervlak en een verkoelend briesje maakt dat de temperatuur perfect is. Niet te warm en niet te koud.

Op een soort steigertje boven het water neem ik plaats en laat mijn benen vrij bengelen. In mijn herinnering ga ik terug naar vroeger. Als kind liep ik vaak naar “de Ham” een klein meertje in de polder niet ver van huis, waar ik net zoals nu, gewoon alleen maar zat. Waarom?? Ik deed dit regelmatig maar niet heel bewust. Ik herinner me dat deze momenten van niets, alleen maar rondkijken en genieten van de polder, me rust in mijn hoofd gaven. Net zoals nu op dit mooie plekje ook vlak bij huis.
Het weidse uitzicht, de lijnen die de slootkanten maken in het water, de diversiteit van vogels en planten om heen stoppen mijn denken en mijn hoofd raakt leeg. De hoeveelheid aan verschillende kleuren groen is enorm en laat zien dat het voorjaar is overgaan in de zomer.
De hond is uit gesnuffeld en komt met een zucht tevreden naast me liggen. Samen laten we de tijd aan ons voorbij gaan…….

Terug naar huis lopend denk ik aan de term Shinrin-yoku ofwel bosbaden. Mijn collega Cynthia heeft hier vorige maand een blogje over geschreven. Het nemen van een bosbad is over komen waaien uit Japan. Ene Dr. Qing li een expert op het gebied van bosgeneeskunde wijst op de positieve effecten op de gezondheid ervan: In een bos ZIJN, zonder iets echt te doen of te moeten.
Ik ben opgegroeid met het polderlandschap en in mijn huidige omgeving is de polder voor mij het meest toegankelijk. Het ontspannen gevoel waarmee ik naar huis loop is in al mijn vezels te voelen en ik besluit dat Polderplon-zen een mooie naam is voor een Hollandse versie van Shinrin-Yoku. Ik kan het je aanraden!
Wellicht neem je na het lezen van mijn verhaal zelf eens een keer de tijd om te Polderplon-zen. En wil je lezen wat mijn collega Cynthia Gorissen over bosbaden heeft geschreven? Klik hier voor haar blogje.